De zee speelt in mijn leven en dus in mijn werk een belangrijke rol. Ik kom er heel graag en zwemmen in zee vind ik fantastisch. Ik zag de zee al in veel stemmingen en jaargetijden en struinen op het strand zou ik elke dag willen doen.

De zee is ook eng met haar vreemde bewoners waarvan je op ‘t strand de resten soms vindt: eikapsels, mesheften, schedels en botten. En zwemmend in zee moet je vrezen voor kwallen en haaien, voor zeewolf en snotdolf, voor zeemeerminnen en -duivels en -spinnen die je meestal niet zien kunt maar soms even voelt. Dan beter het strand op. Maar in Ierland zag ik meisjes, 3, zwemmen en duiken en veranderd in zeehonden kwamen ze weer uit de golven omhoog. En ik stond er eens aan de oceaan onmetelijk groot maar rimpelloos en zo stil als ik nooit had gehoord.